سیستم‌های توزیع شده نهایی

سیستم‌های توزیع شده

سیستم‌های توزیع شده از کامپیوتر‌های خود مختار تشکیل شده‌اند که ضمن همکاری با هم، نمایی از یک سیستم منسجم و منفرد ارائه می‌دهند. یکی از مهمترین مزایای این گونه سیستم‌ها آن است که تلفیق برنامه‌های کاربردی مختلف را، که روی کامپیوتر‌های مختلفی در حال اجرا هستند، در یک سیستم واحد تسهیل می‌کنند. مزیت دیگر سیستم‌های توزیع شده این است که در صورت طراحی مناسب، به خوبی با ابعاد شبکه زیر بنایی مقیاس پذیر می‌شوند. اما هزینه‌ای که در قبال این مزایا بپردازیم، افزایش پیچیدگی نرم‌افزار، افت کارایی و کاهش سطح امنیتی است وجود تمام این اشکالات، هنوز هم علاقه زیادی به ساخت و نصب سیستم‌های توزیع شده در سرتاسر جهان وجود دارد. هدف غالب سیستم‌های توزیع شده مخفی سازی بسیاری از پیچیدگی‌های مربوط به توزیع فرآیندها، داده‌ها وکنترل آنهاست. اما کسب این شفافیت توزیع شده نه تنها باعث افت عملکرد می‌شود، بلکه در موقعیت‌های علمی هم هرگز به طور کامل محقق نمی‌شود. در طراحی سیستم‌های توزیع شده بایستی مساله ایجاد توازن در کسب اشکال مختلف شفافیت توزیع شده لحاظ شده و همین امر درک آنها را پیچیده می‌کند. پیچیدگی بیشتر ناشی از این واقعیت است که بسیاری از سازندگان در ابتدای کار فرضیات اساساً نادرستی راجع به شبکه زیر بنایی در نظر دارند. بعدها که این فرضیات با شکست مواجه می‌شود، ممکن است سرپوش گذاشتن بر رفتار ناخواسته ناشی از آنها مشکل ساز شود. بعنوان مثال، این فرض که تاخیرهای شبکه ناچیز هستند، را درنظر بگیرید. بعداً، حین انتقال سیستم موجود به یک شبکه گسترده، مخفی سازی تاخیرها ممکن است تاثیر شدیدی بر طرح اولیه سیستم داشته باشد. از نمونه فرض‌های نابجای دیگر می‌توان به فرض قابل اطمینان بودن، ثبات، ایمنی و همگن بودن شبکه اشاره کرد. انواع مختلف سیستم‌های توزیع شده را می‌توان در سه گروه سیستم‌های پشتیبان محاسبات، پردازش اطلاعات و شرکتی دسته بندی کرد. سیستم‌های محاسبه توزیع شده نوعاً برای برنامه‌های کاربردی با کارایی بالا، که از حوزه محاسبه موازی سرچشمه می‌گیرند، ایجاد شده‌اند. گروه دیگری از سیستم‌های توزیع شده را می‌توان در دفاتر کار سنتی مشاهده کرد که پایگاه‌های داده در آنها نقش مهمی ایفا می‌کنند. معمولا در این محیط‌ها از سیستم‌های پردازش تراکنش استفاده می‌شود. در آخرین گروه سیستم‌های توزیع شده نوظهور، مولفه‌ها کوچک بوده و سیستم به صورت موردی ساخته می‌شود، اما مدیریت آنها دیگر بر عهده سرپرست سیستم نمی‌باشد. از محیط‌های محاسبه همه جا حاضر می‌توان بعنوان نمونه بارز این گروه نام برد.